#66#

Και μην πεις ότι δεν το περίμενες... Ένας σαρωτικός άνεμος να αδειάσει τους χάρτες από την βαλίτσα σου και το καράβι που ποτέ δεν ανέβηκες. Η τρικυμία να υψωθεί ως τα μάτια σου, οι δείκτες μέσα σου να αντηχήσουν στο τώρα και καλπάζοντας η ανάσα σου να βγει απ΄ το σώμα. Και μην πεις ότι δεν το περίμενες... Μα πώς να ξεδιψάσεις μια ολόκληρη θάλασσα μέσα σου, το απότιστο από φεγγάρια και ιδρώτα χώμα. Πώς το ψίθυρο που έγινε κραυγή να σωπάσεις και λουκέτα να βάλεις στα συρτάρια που τ’ ανείπωτα σκόρπισαν. Και μην πεις ότι δεν το περίμενες ... καμμένη γη άφησες πίσω να κοκαλώνεις όταν το βλέμμα στρέψεις προς τα εκεί, ο φόβος στάχτη έγινε στην φλόγα σου, Και μην πεις ότι δεν το περίμενες... και ας μην ήσουν έτοιμος γι’ αυτό ποτέ... Γι’ αυτό που πάντα περίμενες...