Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

#38#

ΜΙΑ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ,ΜΙΑ ΕΥΘΕΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΟΠΩΣ Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ...
ΜΙΑ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΟΠΩΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΣΟΥ
ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙΣ ΤΑ ΟΡΙΑ
ΜΙΑ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΜΕΝΟ ΣΕ ΜΕΤΡΑ, ΣΤΑΘΜΑ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΥΣ...
ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΕΣΥ ΝΑ ΙΣΟΡΡΟΠΕΙΣ,
ΕΝΑ ΣΥΝΟΛΟ ΑΠΟ ΚΑΜΠΥΛΕΣ ΠΟΥ ΠΑΣΧΙΖΕΙ ΝΑ
ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΤΕΙ ΜΕ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ
ΕΝΑ ΣΥΝΟΛΟ ΑΠΟ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΙΚΕΤΕΥΟΥΝ
ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ..
ΠΟΥ ΤΑΛΑΝΤΕΥΟΝΤΑΙ, ΓΛΙΣΤΡΟΥΝ ΚΑΙ ΚΡΕΜΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΗΚΩΝΟΝΤΑΙ
ΕΣΥ ..ΜΙΑ ΕΜΜΟΝΗ ΠΟΥ ΣΤΟΪΚΑ ΒΑΔΙΖΕΙ...
ΠΟΥ ΣΕΡΝΕΤΑΙ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ
ΠΑΝΩ ΕΣΥ...ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΗΘΕΛΕΣ... ΑΠ ΤΗΝ ΑΡΧΗ...

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

#37#

ΜΕΤΡΟΥΣΕ ΤΗΝ ΔΙΨΑ ΜΟΥ
ΤΩΡΑ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...
ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ
ΜΕ ΤΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ..ΠΟΣΗ ΥΠΟΜΟΝΗ
ΣΤΑΖΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΚΑΘΕ ΣΤΑΓΟΝΑ ΚΑΘΕ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ
ΜΙΑ,ΔΥΟ,ΤΡΕΙΣ…ΜΕΤΡΑΩ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΠΕΝΤΕ, ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΕΞΙ ΤΟ ΠΡΩΙ….
ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΣ ΖΗΤΗΣΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΞΕΠΛΥΘΩ,
ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΖΗΤΗΣΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΞΕΔΙΨΑΣΩ..
ΤΟΣΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ,ΤΟΣΗ ΟΡΜΗ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ…
ΚΛΕΙΝΩ ΑΥΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΡΤΕΣ ΜΑ ΟΙ ΣΩΛΗΝΩΣΕΙΣ
ΤΗΣ ΔΙΑΠΕΡΝΑΝΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΜΙΑ,ΔΥΟ,ΤΡΕΙΣ ΜΕΤΡΑΩ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΤΕΣΣΕΡΙΣ,
ΠΕΝΤΕ ΜΕΣΑ ΜΟΥ,ΕΞΙ ΤΟ ΠΡΩΙ
...ΞΗΜΕΡΩΣΕ....
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.... ΛΗΨΥΔΡΙΑ

#36#

Η φωτιά να φουντώσει να φτάσει τα σύννεφα...
το κύμα να αγριεψει να ξεπερασει τις κορφές των βουνών
η στιγμή να μαρμαρώσει πάνω εκεί στην κορύφωση...
Μα αν δεν σβήσει ,δεν ξεθυμάνει ,δεν εξιλεωθεί...
Μονο ο θανατος δινει απαντήσεις....

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

#35#

Παράταση χρόνου κάπου εκεί στην κορύφωση
και ίσως το θάνατο για λίγο ξεγελάσουμε...

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

#34#

Ηττηθήκαμε ....
Αφου οι μυς μας δεν πάλλονταi,
τα μάτια μας δεν γυαλίζουν
και oι πόροι μας άδειοι απο ιδρώτα και συναίσθημα.
Αφού.. δεν αντιστρέψαμε του κύκλου τη φορά..
και ευθεία αφου ακόμα βαδιζούμε... ευθεία και παράπλευρα...
Ηττηθήκαμε...
στην προσμονή μιας φρίκης και μιας ομορφίας που συνουσιάζονται
Αφού το ύψος μας μίκρυνε
Και οι βόλτες στο κεφάλι μας σταμάτησαν.
Παντού να πηγαίνουμε.. ακίνητοι να πηγαίνουμε ...
να προσπερνάμε ..να μας προσπερνάμε...
Ηττηθήκαμε...
να φοράμε τα πιο λαμπερά μαύρα ρούχα μας
και σε κλειστούς φωταγωγούς να χορεύουμε,..να γελάμε..
Ηττηθήκαμε ....να νικήσουμε την ζωή...

Σάββατο 29 Μαΐου 2010

#33#

Να χαθώ στο πράσινο ενος φύλλου,
στην ευωδία ενός λουλουδιού...
Πόση ησυχία έχει αυτη η μυρωδιά
ποση βεβαιότητα...
Mέσα σε χρώματα που αρμονικά συνυπάρχουν
σ ενα αεράκι που ταξιδεύει την ανάσα μου
Να χαθώ μέσα σε μια ηλιαχτίδα
που την σκόνη μεταμορφώνει σε μικρά λαμπερά αστεράκια
στο χώμα που διαπερνά τους πόρους του σώματος μου...
μέσα σε θάλασσες που με απέραντο ξεχειλίζουν τα μάτια μου
Να χαθώ μεσα στην αυθυπαρξία

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

#32#

Δεν μπορώ να μ έχω...
ακροπατώ τις νύχτες να μην με ξυπνήσω,
και σβήνω τα φώτα στους καθρέφτες μπροστά..
οι άκρες μου κουτσουρεμένες τρεμοπαίζουν
και το απόσταγμα του όλου μου πατημασιές αφήνει..
Αφέθηκα σε όλα.......
μάταια τα σπαράγματα του κορμιού μου έρπονται να ενωθούν
Τα χέρια τεντωμένα οι φλέβες μεταφέρουν μηνύματα.. γιατι η φωνή μου έκλεισε
φύλαξα μόνο κατι λεξεις για την ωρα εκεινη

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

#31#

ΑΧΑΡΙΣΤΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ...ΜΟΥ ΔΩΣΑΤΕ ΠΟΛΛΑ.. ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ...
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΙ ΟΛΑΣ ΣΤΙΓΜΗ
ΜΟΥ ΔΩΣΑΤΕ ΑΡΙΘΜΟ ΠΑΝΩ ΣΕ ΒΡΑΧΙΟΛΑΚΙ
ΓΙΑ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΕΙΠΑΤΕ

ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΟΝΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΛΟΓΟ ΜΑΛΛΟΝ

ΜΟΥ ΔΩΣΑΤΕ ΚΑΙ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ,
ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΝΑΝ ΑΡΧΙΖΑΝ ΑΛΛΕΣ....
ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΠΑΤΕ ...

ΜΟΥ ΔΩΣΑΤΕ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΑ
ΘΑ ΑΓΟΡΑΖΑ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ... ΠΟΛΛΟΥΣ

ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ... ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΩ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΗΚΩ

ΜΟΥ ΔΩΣΑΤΕ ΚΑΙ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ...
ΚΑΠΟΙΕΣ ΧΗΜΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΥΝ ΟΛΑ ΜΟΥ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΝΟΙΩΘΩ ΝΑ ΓΥΡΝΑΩ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ

ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΜΕΝΗ ,ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΗ
ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΩ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΤΥΧΟΝ ΛΑΘΗ ΜΟΥ

ΜΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΡΑΓΔΑΙΑ ΚΑΙ ΦΩΤΟΤΥΠΗΜΕΝΗ
ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ... ΕΙΠΑΤΕ

ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ...,ΕΤΟΙΜΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΑΤΕ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΝΑ ΚΟΥΡΑΖΟΜΑΙ

ΜΟΥ ΔΩΣΑΤΕ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ, ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΟΝΕΙΡΑ..

ΜΟΥ ΔΩΣΑΤΕ ΠΟΛΛΑ.. ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ..
ΜΑ ΕΓΩ ΑΧΑΡΙΣΤΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ...
ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΩΣ
ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΓΥΡΝΑΩ ΣΠΙΤΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ..
ΞΕΚΑΡΦΙΤΣΩΝΩ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ...
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΛΕΚΑΝΗ ΤΗΣ ΤΟΥΑΛΕΤΑΣ ΞΕΡΝΑΩ ΤΑ ΔΩΡΑ ΣΑΣ...

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

#30#

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΓΕΜΙΣΑΝ ΘΑΛΑΣΣΕΣ
ΚΑΙ ΚΥΜΑΤΑ ΑΝΤΑΡΙΑΣΜΕΝΑ...
ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΝΑ ΣΕ ΑΝΤΙΚΡΥΣΩ
ΚΑΙ ΑΠ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΞΕΜΑΚΡΥΝΕΣ,
ΦΟΡΟΥΣΕΣ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΑΕΡΑ
ΚΑΙ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΠΛΩΡΗΣ ΞΕΠΕΡΝΑΓΕΣ..

ΕΜΕΙΝΑ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΡΙΒΩ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΚΩΝΕΣ ΜΟΥ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ
ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΑ ΗΘΕΛΑ ...ΣΑΝ ΤΗΝ ΦΛΟΓΑ ΚΑΡΦΩΜΕΝΗ.. ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ.
ΚΑΙ Η ΑΡΜΥΡΑ ΝΑ ΣΥΝΤΕΛΛΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ....
ΝΑ ΤΣΟΥΖΕΙ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΜΟΥ...
ΕΜΕΙΝΑ ΕΚΕΙ ΝΑ ΣΟΥΦΡΩΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΔΩ...
ΜΙΑ ΚΟΥΚΙΔΑ ΣΕ ΜΠΛΕ ΚΑΙ ΑΣΠΡΟ ΦΟΝΤΟ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΟ...ΧΩΡΙΣ ΔΑΚΡΥΑ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ....

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ... ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ.. ΧΩΜΑ ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΑΝΘΙΣΕΙ ...
ΠΟΤΙΣΜΕΝΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ..
ΟΙ ΒΡΑΧΟΙ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΚΕΙ...
ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙΣ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑΜΑΔΑ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ..

ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΑΝΤΑ .....ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ..
ΜΠΡΟΣ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ....ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

#29#

Αμφισβήτω τα αμφιλεγόμενα αμφίδρομα συμφέροντα
δεν συμφώνω με την αλήθεια που αμφιταλλαντευεται
δεν συμφωνω με την αλήθεια που μεταμφιέζεται
αμφιρροπά τα λόγια σας σαν δεικτές στα ρολόγια σας
κρεμαμένα τα σώματα παράνομα
καραδωκούν τον κτύπο που ξεχασμένος θα αράξει
και εκει σε τρύπα χαμμένη αποτραβιγμένοι
μεσα σε χρονους και αληθειες πλαστες φτιαγμένες
μεσα σε φοβους και αναγκες μυαλοφυτεμένες
σε τιμη ευκαιριας ζωες προκατασκευασμενες.


Πρέπει εμβόλιμα θέλω έκουσια
σπόρο το σπόρο σε ασυνείδητο
δες πως μεγάλωσε δες πόσο άντρεψε
και πράξεις κάνει οριοθετημένες
κρίση απέκτησε γνώμη εξέφρασε
και να ξεχνά έμαθε πολύτιμο απόκτημα
μητρώο γδαρμένο μυαλό φυλακισμένο
γεμάτο αυτοκτονηθέντα όνειρα
μέσα σε όρια που ορίζονται παράλογα
ανάλογα πόσο σκυμμένος νοιώθεις
υπάκουσες μ ενα βόλεμα για ανταμοιβή
δεν φώναξες και τωρα ψιθυρίζεις
που ένοιωθες δεν το εκτίμησες καλά
κ τώρα κενά και κούφια και τυφλά..


Και ο καιρός τους πέρασε σε κέρασε αλήθεια...
να αδείαζει ο καθρέφτης όταν τον κοιτάς
τα μαλλιά να δένονται να πνίξουν το λαιμό σου
Ζωής θανάτου συνουσία και γέννημα εσυ
καθως ακους να χλευαζουν ισορροπεις στη σκηνη.
τα ματια σου μοιαζουν τεραστια οθονη
που λιωνει και χυνεται πανω στη γη
υστατο αντιο προτου ολοκληρο σε καταπιει
και με μανια τον ομφαλιο λωρο να δενεις
να γυρισεις εκει που μονο γεννιεσαι
να γυρισεις εκει που ποτε δεν πεθαινεις

σε φως χρωμα και ψεμα ησυχα να κοιμασαι
τον παρθενικο φοβο της γεννας δεν θες να θυμασαι
να αρνησαι το ξυπνημα οτι σε θελει να καταλαβεις
με ασφαλεια και συνηθεια συνειδησεις ντοπαρεις

ανευ ορων υπεγραψες την ζωη σου την πουλησες
αναμεσα σε πολλους μονο να νοιωθεις καλα
να φοβασαι την στιγμη που με σενα θα μεινεις
και να τρεμεις την ωρα που εσυ θα σε κρινεις.

Ανευ ορων παραδοση
η ζωη σου μια αμβλωση
τεχνητη αναπνοη στο νεκρο εαυτο σου
τα μωρα που γεννας μαυρο χρωμα φορανε
τα γιατι που σε πνιγαν σε εσενα γυρνανε

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

#28#

ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΖΕΣΤΑΙΝΩ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ
ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΤΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΚΡΙΖΑ
ΝΑ ΣΟΥ ΨΙΘΥΡΙΖΩ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
ΜΕ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ
ΝΑ ΜΠΛΕΚΩ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΜΟΥ ΣΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΝΑ ΧΑΙΔΕΥΩ
ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΦΩ ΟΛΕΣ ΣΟΥ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΓΕΜΙΖΩ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΑΠΟ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΚΑΙ ΚΑΜΠΟΥΣ ΑΠΕΡΑΝΤΟΥΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΥΡΙΖΕΙΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΚΑΙ ΧΩΜΑ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΒΡΟΧΗ
ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΓΑΛΑ ΜΗΤΡΙΚΟ
ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΤΥΠΟ ΣΑΝ ΡΟΛΟΓΙΟΥ ΓΙΑ ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ

ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΙΗΓΗΘΩ
ΠΟΥ Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΟΥ ΜΟΝΟΓΙΑ ΣΕΝΑ ΘΑ ΓΕΝΝΟΥΣΕ
ΝΑ ΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΩ ΜΝΗΜΕΣ
ΑΠΟ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΚΟΙΤΟΥΣΕΣ ΑΛΛΑ ΠΕΤΑΓΕΣ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΡΦΙΤΣΩΝΩ ΕΝΑ ΕΝΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΣΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ
ΤΑ ΥΓΡΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΕ ΜΠΟΥΚΑΛΙ
ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ ΝΑ Τ ΑΦΗΝΩ

ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΠΟΝΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΝΟΙΩΘΕΙΣ
ΝΑ ΤΣΙΡΙΖΩ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ
ΝΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΣΟΥ ΑΡΧΗ
Ο ΠΟΝΟΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΛΥΤΡΩΣΗ
ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΣΟΥ ΓΕΝΝΑ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

#27#

ΓΥΜΝΟ ΣΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ,
ΚΑΡΦΙΤΣΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ...
ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟ ΣΕ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΜΕ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΕΓΑΝΟ
ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...
ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ ΣΤΗ ΓΛΥΚΙΑ ΓΕΥΣΗ ΜΙΑΣ ΚΑΡΑΜΕΛΑΣ...
Ή ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΚΟΥΚΛΑΣ...
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΜΑ ΔΕΝ ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ ΠΟΤΕ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕ ΔΑΚΡΥΖΟΥΝ..
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΞΕΡΙΖΩΣΕΣ ...ΤΑ ΚΑΤΑΠΙΕΣ...
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΣΟΥ ..
ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΙΚΩΝ ΜΑΤΙΩΝ.. ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ..
ΔΥΟ ΜΑΤΙΑ ΓΥΑΛΙΝΑ ,ΠΑΓΩΜΕΝΑ ,
ΑΚΛΟΝΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΑ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ..
ΜΥΡΙΖΕΙ ΟΝΕΙΡΑ ΠΑΙΔΙΚΑ.... ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΚΑΜΜΕΝΟ

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

#26#

ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΛΕΟΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΤΙΣ ΜΗ ΠΡΟΣΔΟΚΩΜΕΝΕΣ...
ΕΜΦΥΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΟΛΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ
ΚΑΤΑΨΥΧΟΝΤΑΣ ΟΛΑ ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ...
ΤΑΛΑΙΠΟΡΕΥΕΣΑΙ ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΕΠΙ ΜΑΤΑΙΩ
ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ...
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΕΠΙ ΜΑΤΑΙΩ
ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ....
ΜΕ ΜΙΑ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ....