#29#

Αμφισβήτω τα αμφιλεγόμενα αμφίδρομα συμφέροντα
δεν συμφώνω με την αλήθεια που αμφιταλλαντευεται
δεν συμφωνω με την αλήθεια που μεταμφιέζεται
αμφιρροπά τα λόγια σας σαν δεικτές στα ρολόγια σας
κρεμαμένα τα σώματα παράνομα
καραδωκούν τον κτύπο που ξεχασμένος θα αράξει
και εκει σε τρύπα χαμμένη αποτραβιγμένοι
μεσα σε χρονους και αληθειες πλαστες φτιαγμένες
μεσα σε φοβους και αναγκες μυαλοφυτεμένες
σε τιμη ευκαιριας ζωες προκατασκευασμενες.


Πρέπει εμβόλιμα θέλω έκουσια
σπόρο το σπόρο σε ασυνείδητο
δες πως μεγάλωσε δες πόσο άντρεψε
και πράξεις κάνει οριοθετημένες
κρίση απέκτησε γνώμη εξέφρασε
και να ξεχνά έμαθε πολύτιμο απόκτημα
μητρώο γδαρμένο μυαλό φυλακισμένο
γεμάτο αυτοκτονηθέντα όνειρα
μέσα σε όρια που ορίζονται παράλογα
ανάλογα πόσο σκυμμένος νοιώθεις
υπάκουσες μ ενα βόλεμα για ανταμοιβή
δεν φώναξες και τωρα ψιθυρίζεις
που ένοιωθες δεν το εκτίμησες καλά
κ τώρα κενά και κούφια και τυφλά..


Και ο καιρός τους πέρασε σε κέρασε αλήθεια...
να αδείαζει ο καθρέφτης όταν τον κοιτάς
τα μαλλιά να δένονται να πνίξουν το λαιμό σου
Ζωής θανάτου συνουσία και γέννημα εσυ
καθως ακους να χλευαζουν ισορροπεις στη σκηνη.
τα ματια σου μοιαζουν τεραστια οθονη
που λιωνει και χυνεται πανω στη γη
υστατο αντιο προτου ολοκληρο σε καταπιει
και με μανια τον ομφαλιο λωρο να δενεις
να γυρισεις εκει που μονο γεννιεσαι
να γυρισεις εκει που ποτε δεν πεθαινεις

σε φως χρωμα και ψεμα ησυχα να κοιμασαι
τον παρθενικο φοβο της γεννας δεν θες να θυμασαι
να αρνησαι το ξυπνημα οτι σε θελει να καταλαβεις
με ασφαλεια και συνηθεια συνειδησεις ντοπαρεις

ανευ ορων υπεγραψες την ζωη σου την πουλησες
αναμεσα σε πολλους μονο να νοιωθεις καλα
να φοβασαι την στιγμη που με σενα θα μεινεις
και να τρεμεις την ωρα που εσυ θα σε κρινεις.

Ανευ ορων παραδοση
η ζωη σου μια αμβλωση
τεχνητη αναπνοη στο νεκρο εαυτο σου
τα μωρα που γεννας μαυρο χρωμα φορανε
τα γιατι που σε πνιγαν σε εσενα γυρνανε