#30#

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΓΕΜΙΣΑΝ ΘΑΛΑΣΣΕΣ
ΚΑΙ ΚΥΜΑΤΑ ΑΝΤΑΡΙΑΣΜΕΝΑ...
ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΝΑ ΣΕ ΑΝΤΙΚΡΥΣΩ
ΚΑΙ ΑΠ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΞΕΜΑΚΡΥΝΕΣ,
ΦΟΡΟΥΣΕΣ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΑΕΡΑ
ΚΑΙ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΠΛΩΡΗΣ ΞΕΠΕΡΝΑΓΕΣ..

ΕΜΕΙΝΑ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΡΙΒΩ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΚΩΝΕΣ ΜΟΥ ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ
ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΑ ΗΘΕΛΑ ...ΣΑΝ ΤΗΝ ΦΛΟΓΑ ΚΑΡΦΩΜΕΝΗ.. ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ.
ΚΑΙ Η ΑΡΜΥΡΑ ΝΑ ΣΥΝΤΕΛΛΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ....
ΝΑ ΤΣΟΥΖΕΙ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΜΟΥ...
ΕΜΕΙΝΑ ΕΚΕΙ ΝΑ ΣΟΥΦΡΩΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΔΩ...
ΜΙΑ ΚΟΥΚΙΔΑ ΣΕ ΜΠΛΕ ΚΑΙ ΑΣΠΡΟ ΦΟΝΤΟ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΟ...ΧΩΡΙΣ ΔΑΚΡΥΑ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ....

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ... ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ.. ΧΩΜΑ ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΑΝΘΙΣΕΙ ...
ΠΟΤΙΣΜΕΝΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ..
ΟΙ ΒΡΑΧΟΙ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΚΕΙ...
ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙΣ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑΜΑΔΑ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ..

ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΑΝΤΑ .....ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ..
ΜΠΡΟΣ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ....ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ