ΠΛΕΟΝ ΜΕ ΑΓΓΙΖΕΙΣ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΤΡΙΧΑ
ΜΟΥ ΔΕΝ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΧΑΡΗ
ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΟΥΡΛΙΑΖΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ
ΑΥΤΙΑ ΣΟΥ ΞΥΡΙΖΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΤΡΥΠΑΓΑ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ
ΠΟΝΟΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ ,ΚΑΤΑΝΟΗΤΟΣ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΚΡΥΦΤΟ ΜΕ ΤΗΝ
ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ..... ΧΑΝΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΧΩΣ ...ΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΤΡΗΣΩ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΕΚΑΤΟ ΞΑΝΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΕΓΩ ΘΑ ΚΡΥΦΤΩ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕ ΞΕΤΡΥΠΩΣΕΙΣ
.....ΤΑ ΜΑΤΙΑ.... ΜΟΥ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΔΕΙΑΣΕΙ...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου